Aan de baque
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Alma
30 Mei 2011 | Frankrijk, Parijs
Lieve mensen.
Dat Frankrijk is toch een heel ander land, zonder met-caravan-jakkerende-Hollanders, seizoensvermoeide Fransen en overvolle en smerige toiletten bij de benzinepompen…! Of het kan aan deze streek liggen, dit gebied wat ingeklemd ligt tussen de Cevennen en de Ardeche. En zo prachtig groen, ruig, verstild en nauwelijks bebouwd is. Maar zeker heeft he te maken met deze plek, dit voormalige klooster, bovenop deze berg. Met rondom uitzicht naar alle windstreken en gebergten in de omgeving, de vijver vol kikkers, de authentieke gebouwen, de kruidentuin, de nestjes gevuld met bijzondere baby-vogeltjes, de wilde bloemen, de olijfbomen, de zon, het eten – en niet te vergeten de mensen.
Het is heerlijk om weer ’s als onderdeel van een ontzettend gemotiveerd team helemaal voor hetzelfde doel te gaan: de gasten het gevoel te geven dat ze meer dan welkom zijn en ze een fantastisch verblijf hier te bieden. Het zijn vaak bijzondere groepen die hier in deze periode komen. Mensen met een verhaal, soms zoekende, soms helemaal op de plek waar ze willen zijn. We werken in een team van 4 (waarvan twee vrijwilligers) plus de eigenaar en zijn vrouw. Er is veel humor en openheid; er wordt onderling dus veel gelachen en de samenwerking loopt als een trein. Wel hard werken af en toe – zo hebben we deze week 36 eters in het restaurant. Da’s best veel voor een kok, een afwasser en twee in de bediening (waaronder ik). Nee, de horeca-ervaring uit m’n jeugd verloochent zich niet ;-)! Koken doe ik ook regelmatig, net als wassen, strijken (met de mangel – dat zijn ook jeugdherinneringen!) en natuurlijk poetsen. Niets heerlijkers dan met een mand vol nat wasgoed naar buiten lopen en het daar tussen de vogels en de vlinders, onder de zon en omringd door een briesje, op je gemakkie aan de lijn te hangen.
Meestal heb ik de ochtenddienst vanaf 08.00 uur en doe ik het ontbijt voor de gasten. We eten altijd met elkaar, dus daarna ontbijt, gevolgd door huishoudelijke taakjes. Dan om 12.00 kook ik vaak de lunch voor het personeel en eten we weer met elkaar. ’s Middags ben ik deze week meestal vrij, omdat ik ’s avonds weer ingezet word voor het diner. Dat betekent: tafels decoreren en dekken, samen met ‘manager’ Tein gasten ontvangen, drankjes opnemen en klaarmaken, eten serveren, tafels afruimen en helpen in de keuken met de afwas.
In het klooster zijn de arbeidsomstandigheden hier en daar verre van ideaal… Allereerst is het een waar doolhof, met vele poorten, deuren, gangen, in- en uitgangen. Pas gisteren had ik het idee dat ik de kortste weg naar de wasruimte, koelruimte 1, 2 of 3, opslag lege flessen etc. in de smiezen had. Maar het ergste zijn de vele kleine en onregelmatige drempels, trapjes en vloeren, lage deurtjes, de onverwachte en net iets te hoge op- en afstapjes. Als je dan met je handen vol spullen loopt is het echt uitkijken geblazen!
Nou, dat was het even voor nu. Even nog lekker lezen in de schaduw van de notenboom, paar uurtjes werken en morgen vrij. Dan ga ik met kokkie Marjolein naar de markt in …? (ben ik vergeten – komt allemaal nog wel). In elk geval geniet ik..!
Liefs,
Alma.
Dat Frankrijk is toch een heel ander land, zonder met-caravan-jakkerende-Hollanders, seizoensvermoeide Fransen en overvolle en smerige toiletten bij de benzinepompen…! Of het kan aan deze streek liggen, dit gebied wat ingeklemd ligt tussen de Cevennen en de Ardeche. En zo prachtig groen, ruig, verstild en nauwelijks bebouwd is. Maar zeker heeft he te maken met deze plek, dit voormalige klooster, bovenop deze berg. Met rondom uitzicht naar alle windstreken en gebergten in de omgeving, de vijver vol kikkers, de authentieke gebouwen, de kruidentuin, de nestjes gevuld met bijzondere baby-vogeltjes, de wilde bloemen, de olijfbomen, de zon, het eten – en niet te vergeten de mensen.
Het is heerlijk om weer ’s als onderdeel van een ontzettend gemotiveerd team helemaal voor hetzelfde doel te gaan: de gasten het gevoel te geven dat ze meer dan welkom zijn en ze een fantastisch verblijf hier te bieden. Het zijn vaak bijzondere groepen die hier in deze periode komen. Mensen met een verhaal, soms zoekende, soms helemaal op de plek waar ze willen zijn. We werken in een team van 4 (waarvan twee vrijwilligers) plus de eigenaar en zijn vrouw. Er is veel humor en openheid; er wordt onderling dus veel gelachen en de samenwerking loopt als een trein. Wel hard werken af en toe – zo hebben we deze week 36 eters in het restaurant. Da’s best veel voor een kok, een afwasser en twee in de bediening (waaronder ik). Nee, de horeca-ervaring uit m’n jeugd verloochent zich niet ;-)! Koken doe ik ook regelmatig, net als wassen, strijken (met de mangel – dat zijn ook jeugdherinneringen!) en natuurlijk poetsen. Niets heerlijkers dan met een mand vol nat wasgoed naar buiten lopen en het daar tussen de vogels en de vlinders, onder de zon en omringd door een briesje, op je gemakkie aan de lijn te hangen.
Meestal heb ik de ochtenddienst vanaf 08.00 uur en doe ik het ontbijt voor de gasten. We eten altijd met elkaar, dus daarna ontbijt, gevolgd door huishoudelijke taakjes. Dan om 12.00 kook ik vaak de lunch voor het personeel en eten we weer met elkaar. ’s Middags ben ik deze week meestal vrij, omdat ik ’s avonds weer ingezet word voor het diner. Dat betekent: tafels decoreren en dekken, samen met ‘manager’ Tein gasten ontvangen, drankjes opnemen en klaarmaken, eten serveren, tafels afruimen en helpen in de keuken met de afwas.
In het klooster zijn de arbeidsomstandigheden hier en daar verre van ideaal… Allereerst is het een waar doolhof, met vele poorten, deuren, gangen, in- en uitgangen. Pas gisteren had ik het idee dat ik de kortste weg naar de wasruimte, koelruimte 1, 2 of 3, opslag lege flessen etc. in de smiezen had. Maar het ergste zijn de vele kleine en onregelmatige drempels, trapjes en vloeren, lage deurtjes, de onverwachte en net iets te hoge op- en afstapjes. Als je dan met je handen vol spullen loopt is het echt uitkijken geblazen!
Nou, dat was het even voor nu. Even nog lekker lezen in de schaduw van de notenboom, paar uurtjes werken en morgen vrij. Dan ga ik met kokkie Marjolein naar de markt in …? (ben ik vergeten – komt allemaal nog wel). In elk geval geniet ik..!
Liefs,
Alma.
-
30 Mei 2011 - 17:35
Jean:
klinkt goed sussie!
leuk om weer je schrijverijen te lezen.
veel kookplezier. tip; het schijnt een goed komkommerjaar te zijn. -
02 Juni 2011 - 20:36
Tanja:
He Alma,
leuk om weer verhalen van je te kunnen lezen. Klinkt erg ontspannen moet ik zegen. Geniet er van!
Groeten uit Groningen. -
02 Juni 2011 - 21:46
Paola:
He meis;) gevonden hoor....... heel leuk om je boeiende manier van vertellen/schrijven weer te volgen, hopelijk heb je hier af en toe nog tijd voor, tussen al je werkzaamheden daar:-) ik houd het in de gaten, zet hem in mijn favorieten!!
Liefs XXX -
04 Juni 2011 - 00:43
Peter :
Goh Alma, wat heeeeerlijk dat je zo geniet - en dat van de eenvoudige dingen!
Maak maar veel plezier, dan zien we elkar tzt een lekker ont -
05 Juni 2011 - 15:05
Marija:
He lieve vrouw,
Wat een heerlijk verhaal en wat kun je toch weer prachtig de sfeer neerzetten voor ons hier in het Hollandse... Waar blijft het volgende verslag? :-)
Enniewee: vooral blijven genieten, tot rust komen en door het lichamelijke werk ruimte maken in het koppie van je...
Heel veel liefs, Marija -
06 Juni 2011 - 14:38
Jan (Hoorn):
Dag Alma,
Het klooster als metafoor voor het leven. Gangen, poorten, in- en uitgangen. Ruimten, allen met hun eigen, specifieke functie. Ik lees dat je geniet van het basic-leven dat je nu even leidt. Hoop dat deze weken je veel moois brengen.
Hartelijke groet, Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
